آپدیت ۲۰۲۰ اینکوترمز در حمل و نقل بین‌المللی بسیار حائز اهمیت است. تغییرات مثبتی نسبت به نسخه ۲۰۱۰ در این آپدیت اعمال شده است که برای شروع صادرات باید از آن اطلاع داشته باشید. این تغییرات باعث افزایش سرعت و کارایی در حمل و نقل بین‌المللی شده‌اند و تمام کشورها، صادرکنندگان، واردکنندگان و شرکت‌های حمل و نقل بین‌المللی ملزم به رعایت این قواعد هستند.

قواعد اینکوترمز توسط اتاق بازرگانی بین‌المللی (International Chamber of Commerce) تدوین شده‌اند و در تنظیم و اجرای قراردادهای حمل کالا خریداران و فروشندگان را راهنمایی می‌کنند. این قواعد همچنین به تولیدکنندگان و خریداران اجازه می‌دهند تا در تأمین مالی تجارت خود موثرتر عمل کنند و تعهدات خریدار و فروشنده را مشخص می‌کنند.

اتاق بازرگانی بین‌المللی در واقع یک نهاد داوری بین‌المللی است و تلاش می‌کند تا اختلافات تجاری بین‌المللی را به سرعت و با استفاده از روش‌های مؤثرتر حل و فصل نماید. تجار، صادرکنندگان و واردکنندگان ترجیح می‌دهند اختلافات خود را در نهادهای داوری حل و فصل کنند زیرا دادگاه‌های بین‌المللی به دلیل هزینه‌های بالا و طولانی بودن روند دادرسی، محبوبیت زیادی ندارند.

همچنین، محموله‌ها به خصوص در روش حمل و نقل دریایی همواره در معرض خطرات قرار دارند. این خطرات از عوامل اصلی ایجاد مسئولیت برای شرکت‌های حمل و نقل هستند.

با ثبت نام در زنجیره هوشمند صادرات، شما می توانید عضوی از جامعه تجارت بین المللی شوید. با ثبت نام در این وبسایت، محصولات شما به 5 زبان، شامل فارسی، عربی، انگلیسی، ترکی استانبولی و روسی ترجمه خواهند شد و این امکان را به شما خواهد داد که با مشتریان خارجی تعامل داشته و درآمد دلاری کسب کنید.

اینکوترمز چیست؟

IncoTerms (International Commercial Terms) یا قوانین تجارت بین‌المللی، مجموعه‌ای از قواعد است که مسئولیت‌ها و هزینه‌ها را برای طرفین تجارت مشخص می‌کند. این قوانین شامل جزئیاتی مانند پرداخت هزینه‌های بیمه، ترخیص کالا، نقل و انتقال بار و سایر موارد مرتبط با حمل و نقل بین‌المللی است. اینکوترمز به طرفین تجارت کمک می‌کند تا در مورد انتقال ریسک و مسئولیت در تجارت بین‌المللی توافق کنند.

آخرین نسخه اینکوترمز در تاریخ ۱ ژانویه ۲۰۲۰ اجرا شد و شامل یازده Incoterms جداگانه است که بر اساس نوع حمل و نقل تقسیم‌بندی می‌شوند. برخی از اینکوترمزها برای حمل و نقل دریایی مناسب هستند، در حالی که برخی ممکن است برای حمل و نقل از طریق راه‌های دیگر مورد استفاده قرار گیرند.

دسته بندی Incoterms شامل دو بخش است:

قواعد اینکوترمز ۲۰۲۰

در ادامه به معنای اصطلاحات و قوانین یازده گانه Incoterms  می‌پردازیم:

موارد گفته شده قواعد یازده گانه Incoterms است که توسط ICC (International Chamber ofCommerce) تعریف شده‌اند. هر Incoterm مشخص می‌کند که در چه نقطه‌ای مسئولیت و هزینه‌ها به گیرنده منتقل می‌شوند و در چه نقطه‌ای کالا به او تحویل داده می‌شود. انتخاب صحیح Incoterm بستگی به نوع کالا، شرایط حمل و نقل، مقصد و توافقات بین طرفین تجارت دارد.

پیشنهاد مطالعه: نحوه دریافت پول از مشتری خارجی

مهم‌ترین تغییرات اینکوترمز ۲۰۲۰

با توجه به قوانین Incoterms 2020، این اصلاحات و الزامات به منظور افزایش امنیت در واردات و صادرات ارائه شده است. همچنین، این اصلاحات مشخص می‌کنند که کدام طرف مسئول قبول و انجام هر یک از این الزامات است. Incoterms تعیین می‌کند که هر طرف در نقاط مختلف حین حمل و نقل مسئولیت‌های خود را بر عهده دارد. همچنین، برخی از اینکوترمزها نسبت به روش‌های حمل و نقل خاصی مناسب‌تر هستند.

تغییر مهم Incoterms 2020 نسبت به Incoterms 2010 در مورد اصطلاح FCA (Free Carrier) است. حالا خریدار می‌تواند به شرکت حمل و نقل دستور دهد که بارنامه‌ای با قید "روی عرشه" برای فروشنده صادر کند. با این کار، شرایط و ضوابط اعتبار اسنادی اعمال می‌شود. در گذشته، بسیاری از صادرکنندگان از اصطلاح FOB (Free On Board) برای ترتیب پرداخت تحت اعتبار اسنادی (LC) استفاده می‌کردند. قبلاً FCA برای حمل و نقل کالاهای کانتینری به دلیل تفاوت هزینه‌های تحویل محموله مناسب‌تر بود.

تغییر بارز بعدی در Incoterms 2020 معرفی اصطلاح DPU (Delivered at Place Unloaded) به جای DAT (Delivered at Terminal) است. قبلاً کلمه "Terminal" محدودیتی را ایجاد می‌کرد، اما DPU در Incoterms فعلی گزینه‌های بیشتری (نظیر انبار گمرک، انبار مالک کالا و غیره) را برای تحویل کالا پوشش می‌دهد و دست فرستنده را بازتر می‌گذارد.

تغییر دیگر در Incoterms 2020 مربوط به اصطلاح CIP (Carriage and Insurance Paid To) است، که الزامات بیمه را تغییر می‌دهد. فروشنده می‌بایست قرارداد بیمه مربوط به ریسک از دست رفتن یا خسارت به کالا را از نقطه تحویل کالا تا مقصد کالا منعقد کرده و به عبارت دیگر باید سطح بالاتری از بیمه را (نسبت به کلاس C در Incoterms 2010) خریداری کند. این پوشش بیمه قبلاً بر عهده خریدار بود. پوشش این بیمه می‌تواند تا ۱۱۰ درصد ارزش فاکتور را پوشش دهد، که برای کالاهای تولیدی مناسب‌تر است.

یک تغییر مهم دیگر در Incoterms 2020 مربوط به اصطلاح CIP (Carriage and Insurance Paid To) است. در Incoterms 2010، فروشنده تنها موظف بود بیمه را تا مرحله تحویل به حامل (carrier) تهیه کند. اما در Incoterms 2020، فروشنده موظف است بیمه را تا مقصد نهایی کالا تهیه کند. این تغییر باعث می‌شود که فروشنده مسئولیت بیمه را تا مقصد نهایی کالا برعهده بگیرد.

این تغییرات در Incoterms 2020 به منظور بهبود صحت و وضوح بیشتر در قراردادهای تجاری بین المللی انجام شده است. همچنین، این تغییرات به منظور تطابق با تغییرات اقتصادی و تجاری جهانی صورت گرفته‌اند. استفاده از Incoterms 2020 به عنوان یک فهرست استاندارد از اصطلاحات تجاری در قراردادهای بین المللی، به صادرکنندگان و واردکنندگان کمک می‌کند تا مسئولیت‌ها و هزینه‌های مربوط به حمل و نقل و بیمه را به طور دقیق تعیین کنند و ابهامات را کاهش دهند.

پیشنهاد مطالعه: پروفرما چیست؟

تفاوت fca و fob اینکوترمز

تفاوت اصلی بین اصطلاح‌های FOB و FCA در Incoterms 2020 در مورد محل تحویل کالا و مسئولیت‌های مربوط به حمل و نقل آن به مقصد نهایی است.

در حالت FOB (Free On Board)، فروشنده مسئولیت ارسال کالا را تا زمان بارگیری آن بر روی ناوگان حمل و نقل در بندر مبدأ بر عهده دارد. در این حالت، هزینه‌ها و ریسک‌های مربوط به حمل و نقل کالا از بندر مبدأ تا مقصد نهایی بر عهده خریدار است. یعنی پس از بارگیری، مسئولیت از فروشنده به خریدار منتقل می‌شود و هزینه‌های حمل و نقل، بیمه و دیگر هزینه‌های مربوطه توسط خریدار پرداخت می‌شود.

اما در حالت FCA (Free Carrier)، فروشنده مسئولیت تحویل کالا را در محلی که در قرارداد تعیین شده است (مثلاً کارخانه یا انبار فروشنده) بر عهده دارد. در این حالت، هزینه‌ها و ریسک‌های مربوط به حمل و نقل کالا از محل تحویل تا مقصد نهایی بر عهده خریدار است. فروشنده تنها مسئولیت تحویل کالا به حامل (مثلاً شرکت حمل و نقل) را دارد و این شرکت حمل و نقل مسئولیت حمل و نقل کالا و هزینه‌های مربوطه را به مقصد نهایی بر عهده دارد. در این حالت، هزینه‌های حمل و نقل، بیمه و دیگر هزینه‌های مربوطه می‌تواند توسط فروشنده یا خریدار پرداخت شود، اما معمولاً خریدار این هزینه‌ها را پرداخت می‌کند.

بنابراین، تفاوت اصلی بین FOB و FCA در Incoterms 2020 در مورد محل تحویل کالا و مسئولیت‌های مربوط به حمل و نقل کالا به مقصد نهایی است.

سوالات متداول

چه تفاوتی بین اینکوترمز 2020 و نسخه‌های قبلی وجود دارد؟

هر نسخه جدید از اینکوترمز تغییراتی را در قواعد و شرایط آن اعمال می‌کند. این تغییرات ممکن است شامل اضافه کردن قاعده یا شرط جدید، تغییر در توضیحات موجود یا حذف یک قاعده یا شرط قدیمی باشد. بنابراین، برای مطالعه دقیق و کاربردی اینکوترمز، مهم است که نسخه مورد استفاده (مانند نسخه 2020) را در نظر بگیرید.

چه تفاوتی بین اصطلاح‌های FOB و FCA وجود دارد؟

در اصطلاح FOB (Free On Board)، فروشنده مسئولیت ارسال کالا به بندر بارگیری را بر عهده دارد و پس از آن، خریدار  تمام مسئولیت بارگیری کالا و هزینه‌های مربوط به حمل و نقل را تا رسیدن به مقصد نهایی بر عهده می گیرد..

اما در اصطلاح FCA (Free Carrier)، فروشنده مسئولیت تحویل کالا به محلی که توافق شده است (مثلاً کارخانه یا انبار) را بر عهده دارد و پس از آن، خریدار مسئولیت حمل و نقل کالا و هزینه‌های مربوط به آن را به مقصد نهایی بر عهده دارد.

چه تفاوتی بین اینکوترمز و قراردادهای تجاری است؟

اصلی‌ترین تفاوت بین اینکوترمز و قراردادهای تجاری، این است که اینکوترمز تنها به مسائل مربوط به حمل و نقل کالا و تقسیم مسئولیت‌ها و هزینه‌ها در آن می‌پردازد. از طرف دیگر، قراردادهای تجاری شامل تمام جنبه‌های معامله تجاری می‌شود، از جمله قیمت، شرایط پرداخت، شرایط تحویل، گارانتی‌ها و سایر تعهدات طرفین.

 آیا استفاده از اینکوترمز الزامی است؟

استفاده از اینکوترمز برای تعیین شرایط حمل و نقل و تقسیم مسئولیت‌ها و هزینه‌ها در معاملات بین‌المللی توصیه می‌شود. اما استفاده از آن الزامی نیست و طرفین می‌توانند شرایط تحویل و مسئولیت‌ها را در قراردادهای خود به صورت دیگری تعیین کنند. با این حال، استفاده از اینکوترمز می‌تواند به وضوحتر و مشخص‌تر شدن شرایط معامله کمک کند و ابهامات را کاهش دهد.